Scagliola Nedir?

Scagliola, mermerden yapılmış yapıları taklit etmek için belirli malzemeleri kullanan bir inşaat tekniğidir. “Scaglia” terimi, “cips” anlamına gelen İtalyanca bir kelimedir. Aynı zamanda bu mimari özelliğin kökenini de belirtir: İtalya ülkesi.

Scagliola’nın antik Roma zamanlarına kadar kullanıldığına dair bazı kanıtlar var. Ancak stil, 17. yüzyıla kadar ön plana çıkmadı. Şu anda, orta İtalya bölgesi Toskana sakinleri, bölgenin şehirlerinden biri olan Floransa’da yerleşik zengin ve güçlü bir aile olan Medici Evi tarafından üç yüzyıl önce tercih edilen pahalı mermer kakmalardan kaçındılar. Bu tür kakma yapma yöntemine, görüntülerin oluşturulması için mermer gibi kayaların kesilmesini içeren pietra dura denir. Pahalı girişimin çözümü, daha ucuz malzeme kullanarak çoğaltmaktı ve sonuç olarak, scagliola 18. ve 19. yüzyıllarda Avrupa kıtasına, özellikle Büyük Britanya’ya yayıldı.

Scagliola genellikle, Paris’in alçısı olarak bilinen bir tür kaymaktaşı minerali olan alçıtaşının doğal pigmentlerle karıştırılmasından oluşuyordu ve yapıştırıcı olarak hayvansal yapıştırıcı uygulanıyordu. Bu karıştırma yöntemi, bu mimari tarzın renk özelliğini üretti. Kuruduktan sonra, tüm yapı, sırasıyla dayanıklılık ve parlaklık için genellikle balmumu ve keten yağı ile parlatıldı. Scagliola birkaç tür yapıya uygulanmış olsa da, en popüler uygulama, o sırada İtalya’da üretilen Barok mimarisinin baskın bir özelliği olan yüksek estetik ve pratik değere sahip dış dekoratif sütunlar olan sıva sütunlarıydı.

Scagliola stili, mermer taklidi de içeren terrazzo adı verilen benzer bir teknikle karşılaştırılabilir. Stil, bağlayıcı bir malzemeye yerleştirilmiş ve pürüzsüz ve karmaşık bir şekilde lekeli bir yüzey oluşturmak için düzleştirilmiş taş parçalarından oluşur. Scagliola gibi, terrazzo’nun kökeni İtalyanlara, özellikle de döşeme işlerinin maliyetini azaltmak isteyen Venedik merkezli inşaat işçilerine kadar uzanabilir. Terrazzo en yaygın olarak zeminler ve tezgahlar, özellikle veranda ve panel yüzeyler için kullanılır.

Batı dünyasındaki mimarlar ve inşaat işçileri, belirli avantajlar için scagliola’ya çekildi. Eşsiz malzeme karışımı sayesinde gerçek mermerden daha çekici bir doku ve renk üretti. Ayrıca, yapı üzerine boyamak yerine pigmentin yapı malzemesine entegrasyonu nedeniyle, renk uygulaması diğer boyama işlerine göre çizilmeye karşı daha geçirimsizdi. İronik olarak, scagliola uygulaması, üstünlük kazanmasıyla aynı nedenden dolayı azaldı: maliyet. 20. yüzyılın ortalarına gelindiğinde, esas olarak nispeten daha ucuz seri üretilen yapı malzemelerinin yükselişi nedeniyle neredeyse ortadan kalkmıştı.